To pięknie kwitnące pnącze jest prawdziwą perełką w ogrodzie. Wymaga ciepłego stanowiska, osłoniętego od silnych wiatrów. Lubi przepuszczalne, gliniasto-piaszczyste podłoże, bogate w materię organiczną. W naturalnych stanowiskach porasta w Azji brzegi rzek. Jest rośliną bardzo rośliną ekspansywną, jej roczne przyrosty wynoszą około jednego metra. Wybierając stanowisko należy od razu przygotować mocne podpory, pnącze zaciska mocno na nich swe pędy. Można prowadzić ją po murze ale trzeba bacznie obserwować jej pędy które zapuszczają się wszędzie i potrafią dewastować elewacje budynku. Wisteria łatwo rozmnaża się z sadzonek lecz takie rośliny kwitną dopiero po wielu latach. Warto jednak kupić w dobrej szkółce szczepioną roślinę, która zakwitnie prędzej. Pnącze to potrzebuje trzech, czterech sezonów na aklimatyzację i po tym czasie można spodziewać się kwiatów. W pierwszych latach należy chronić roślinę zimą / owijać pędy włókniną a podłoże wokół przysypywać ziemią/. Ważnym zabiegiem jest cięcie, które wzmaga kwitnienie. Ciąć należy dwukrotnie; w lipcu przycinamy o 2/3 długości tegoroczne przyrosty a wczesną wiosną ponownie mocno tniemy. Jesienią zasilamy nawozami bez azotu a wiosną nawozami pełnoskładnikowym w dwóch dawkach /marzec, czerwiec/. Jeżeli pomimo właściwej pielęgnacji nie doczekamy się kwiatów należy zmobilizować roślinę do kwitnienia. W tym celu jesienią przecinamy sztychówką korzenie wokół pnącza w promieniu
Posty
